…или – как рождается всё то новое и удивительное, с чем вы знакомитесь в этом блоге.

Предпосылкой, фундаментом и самим естеством сего процесса являются люди, люди которые страстно желают жить в невероятном доме, обладать охуенной дачей или любым иным объектом, включая но, не ограничиваясь, баней или сарайчиком. Это первое.

Второе и главное – такие люди не знают точно, что они хотят получить в итоге. Как правило, это очень умные люди, именно в связи с этим они понимают – доподлинно знать какой дом хочешь, неминуемо означает желать копировать уже существующее и многократно растиражированное, как следствие – быть глубоко вторичным и никчемным индивидуумом.

Решение именно таких задач и является фанатичным увлечением и устремлением автора этих строк. Строго в соответствии с описанной выше парадигмой был рождён и сруб Фантом, историю создания которого можно проследить тут.

Светящиеся колонны.

Площадка для уличного камина первого этажа (да, на террасе второго этажа тоже есть камин). По задумке, камин вмещает в себя и пожирает огнём брёвна диаметрами до 500 миллиметров и длинами близкими к полутора метрам.

Сруб застыл в ожидании своей уникальной кровли, с четырьмя коньками, непараллельными линии горизонта.

Вписать огромный сруб со старшим линейным размером равным двадцати трём метрам в живой сосновый лес – отдельная творческая задача. К слову сказать, успешно решенная.

Главный вход, как и было задумано – идёшь по лесу, тут бац, чаща расступается и гостей приветливо ждут, подсвечивая путь.

В огромные окна заглядывают сосновые лапы.

А берег? А берег, как мне кажется, должен быть собственным, оттого ещё более скромным – взял табуреточку дедову, посидел на бережку…

Друзья, мне требуется помощь аудитории! Соотечественники, подскажите – мне, олуху, поставили задачу, спроектировать забор для этого домика. Вот горюю, не знаю, как решить – профнастил высотой три или шесть метров использовать? Шутка. Профнастил для дегенератов.

З часу папярэдняй фотасесіі прайшло ўсяго два тыдні, а зіма паспела скончыцца, толкам не пачаўшыся. Ніжэй прапісаныя фатаграфіі датаваныя чацвёртым Лютага гэтага года.

Уважлівы чытач ведае пра што гаворка ідзе, відавочна – пра будаўніцтва цудоўнага зруба «Фантом» з полубруса Азёрнага.

Вельмі хутка ён будзе выглядаць вось як

Надзвычай рэспектабельна, два вулічных каміна, на першым і на другім паверсе. Калоны Азёрнага з унутранай падсветкай і ўсё гэтакае іншае.

Хутка будзем адчыняць вокны другога паверха зруба.

Вось і цэнтральны ўваход ўжо вымалёўваецца, неверагодна прыгожа. Як лічыце, падыдзе для вясковай мясцовасці?

Мне здаецца — сціпла, элегантна, стрымана, з густам і іроніяй. Гісторыя ўсё расставіць на свае месцы.

Працяг абавязкова будзе. Да новых сустрэч у эфіры. Не вешайце нос, перажылі камуністаў, перажывем і вылюдка.

Сям-там яго ўжо даўнютка чакаюць:

Эх, неверагодна прыемна ў такую спякоту ўспомніць зімовыя марозныя фантомныя дзянькі. Зноў, у які крок, працягваем знаёміцца з этапамі вялікага шляху будаўніцтва выключнага зруба «Фантом».

За час, што прайшоў з папярэдняй серыі фотаздымкаў, нечакана наступіла зіма.

Прыйшоў кран на месяц, з ім працаваць значна весялей. Тым больш што кранаўшчык вясёлы хлопец і заўзяты рыбак, кожны дзень нам рыбку для юхі ловіць.

Дзіўнае шчасце секчы дома ў лясной Еўрапейскай глухмені, вельмі люблю. Асабліва калі непадалёк мяне чакаюць ўтульныя апартаменты люкс ў маленькай гасцініцы.

Выключнае хараство, прыйсці раніцай з пахмелля пасля святкавання Старога Новага Году на заснежаную будпляцоўку. Ўдыхнуць марозны водар соснаў і пілавіння. Памарыць аб цудоўным, як у гэтым доме будуць расці і смяяцца дзеці, шчасліва сівець іх бацькі.

Мудрагелістая апорная стойка Сяргея Азёрнага. На якую можна ўсякія прыгажосці расставіць, яна аддзяляе кухню ад цэнтральнага прастору. Яшчэ канчаткова не вырашыў, доўгія бярвенні можна праз адно пакараціць. Тады верагодна значна цікавей стане.

Я вельмі не люблю выкарыстоўваць кампенсатары ўсаджвання, таму паступіў проста — вынайшаў уласны тып калон і апорных стоек. Якія раўнамерна абсоўваюцца разам са зрубам. Уважлівы погляд ўбачыць у сярэдзіне кадра.

Зруб наскрозь. Даўжыня дваццаць тры метры, гэта вам не жарт!

Добрай ночы сябры! Зачыняйце вочкі, марце аб выдатным. Хутка ўбачымся і працягнем мяняць гэты свет да лепшага.

Сяргей Азёрны, «Фантом».

Працягваем ўважліва разглядаць этапы вялікага шляху – будаўніцтва стромкага зруба «Фантом». Цэнтральны ўваход, калоны яшчэ не пабудаваныя, чакаюць свайго часу.

Гэтыя дзве фатаграфіі асабліва цікавыя ў сувязі з наступным фактам – пройдзе зусім няшмат часу і такі від бачыць будзе ўжо нельга. Выгляд незваротна і неверагодна зменіцца, ён стане выдатным, тут вырастуць дзве шыкоўныя калоны Азёрнага з унутранай падсветкай.

Вось, уласна кажучы, і яны вялікія.

Сасновы асабняк у сасновым лесе, на беразе дзіўнага возера.

Адно з велічных крылаў Фантому. Асаблівую ўвагу звяртаем на шырыню бярвення, гэта і ёсць эфектыўная таўшчыня сцяны ў зрубе з полубруса Сяргея Азёрнага. Больш цёплага зруба яшчэ ніхто ніколі не пабудаваў.

Во халера! Прыгажосць якая. Зброд ды пралетарыят ня зразумее, вядома. Але гэта і добра.

Лясная будпляцоўка.

Кавалак зямлі, дзе будуецца фантом, проста чароўны ва ўсіх сэнсах, акрамя аднаго – калі зруб будзе ссечан, яго нельга будзе сфатаграфаваць цалкам, лес будзе перашкаджаць.

Усім дзякуй, да новых сустрэч у эфіры. Працяг абавязкова з’явіцца.

Прыгажосць недасяжная!